Er zijn ontzettend veel vormen van theater, en het mooiste van ze allemaal is dat ze varen op de kracht van de verbeelding. Wanneer je de verbeelding weet te gebruiken blijkt de fantasie oneindig. De prachtigste verhalen komen uit jouw brein, de gekste types worden door jou gespeeld, de grappigste situaties ontstaan met jou in de scène en de heftigste emoties speel jij alsof ze echt zijn. Als je af en toe de onbekende weg in durft te slaan blijk je creatiever dan je zelf dacht. Daar ga ik graag naar op zoek. En die zoektocht is zeker in deze tijd belangrijk, in een wereld waar het hoofd veel aandacht krijgt en het hart en de handen nog wel eens vergeten worden. Theater is een manier om van helemaal niks iets te maken en daar onwijs van te genieten.
Wiskunde is puzzelen, wiskunde is kunst, wiskunde is logisch redeneren, een muzikaal ritme, meten, sommen oplossen, gokspelen, een bouwwerk creëren, de structuur in de nerven van een herfstblad, overal om je heen is wiskunde. Ik vind het mooi om te zien en te laten zien hoe wonderlijk wiskunde kan zijn. Samen ontdekken vind ik hierbij belangrijk. “Het leren rekenen en mathematiseren zijn niet denkbaar zonder verwondering, zonder vragen en luisteren naar reacties daarop. Het rekenen-wiskunde leren is onlosmakelijk verbonden met processen van gezamelijke, kritische analyse en interactie.” (Nelissen, 2002) Is het niet jammer dat mensen wiskunde soms zien als eng of moeilijk terwijl wiskunde zo leuk en creatief kan zijn?
